Parish Bulletin

27 sierpień - XXI NIEDZIELA ZWYKŁA

Mt 16,13-20:
Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego? A oni odpowiedzieli: Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków. Jezus zapytał ich: A wy za kogo Mnie uważacie? Odpowiedział Szymon Piotr: Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego. Na to Jezus mu rzekł: Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie. Wtedy surowo zabronił uczniom, aby nikomu nie mówili, że On jest Mesjaszem.

Opis nocnego zjawienia się Jezusa na jeziorze, kiedy Piotr poszedł ku Niemu, krocząc po wodzie, kończy się spontanicznym wyznaniem uczniów: „Prawdziwie jesteś Synem Bożym!” W Cezarei Filipowej Jezus prowokuje wyznanie inne, pełniejsze i niejako urzędowe. Pyta uczniów o to, co ludzie mówią o Nim, chcąc by zastanowili się i wznieśli ponad opinię ludzką, dzięki bardziej bezpośredniemu, intymnemu poznaniu Jego Osoby, które stało się ich udziałem. Niektórzy spośród ludu uważają Go „za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza” (w. 14). Trudno było o sławniejsze wówczas osobistości. Między nimi jednak a Mesjaszem istnieje niezmierzona odległość, której nic zapełnić nie zdoła. Czyni to Piotr odpowiadając bez wahania, jako pierwszy w imieniu towarzyszy: „Ty jesteś Mesjasz, syn Boga żywego” (w. 16). Uczniowie zrozumieli. Oni są tymi prostaczkami, którym Ojciec zechciał objawić tajemnicę. I jak kiedyś Jezus zawołał: „Wysławiam Cię, Ojcze... że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom” (Mt 11, 25), tak obecnie mówi do Piotra: „Błogosławiony jesteś... albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie” (Mt 16, 17). Bez wewnętrznego oświecenia ze strony Boga nie byłby możliwy tak wyraźny akt wiary w Bóstwo Chrystusa. Wiara zawsze jest darem. Piotrowi, który otworzył się natychmiast na ten dar, Jezus przepowiada wielkie posłannictwo, które mu zostanie powierzone: „Ty jesteś Piotr [czyli Skała] i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą” (w. 18). Pokorny rybak stanie się bezpieczną skałą, na której Chrystus zbuduje swój Kościół, budowlę tak trwałą, że żadna moc, nawet diabelska, nie potrafi jej obalić. I jeszcze: „I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie” (w. 19). W języku biblijnym klucze oznaczają władzę: „Położę klucz domu Dawidowego na jego ramieniu” — czytamy dzisiaj w pierwszym czytaniu (Iz 22, 19-23) w odniesieniu do Eliakima, zarządcy pałacu królewskiego. Władza udzielona Piotrowi jest niepomiernie wyższa; jemu zostały dane klucze nie ziemskiego królestwa, lecz królestwa niebieskiego, czyli tego królestwa, które Jezus przyszedł założyć w swoim Kościele, a w którym Piotr ma władzę „wiązania i rozwiązywania”, to znaczy wydawania wyroku i rozgrzeszania, wyłączania i przyjmowania nie tylko osób, lecz także nauki i zwyczajów. Władza tak wielka, że jego postanowienia uznaje „w niebie” sam Bóg. Podobna władza udzielona człowiekowi jest wstrząsająca i byłaby niedopuszczalna, gdyby Chrystus powierzając ją Piotrowi nie zapewnił go o szczególnej swojej asystencji. W ten sposób Jezus chciał zbudować swój Kościół. I tak też trzeba przyjmować Kościół, przyjmując razem prymat Piotra, który razem z nim jest z ustanowienia Bożego. Jeśli temu może zaprzeczać społeczność całkowicie racjonalistyczna i nie znosząca żadnej władzy, to prawdziwy chrześcijanin uznaje — z wdzięcznością — wszystko, co ustanowił Chrystus, by uczynić bezpieczniejszą dla ludzi drogę do zbawienia. Zresztą, w żadnej dziedzinie człowiek nie może posuwać się aż do osądzania planów lub czynności Boga, lecz powinien raczej powtarzać ze św. Pawłem: „Jakże niezbadane są Jego wyroki i nie do wyśledzenia Jego drogi!” (Rz 11, 33; II czyt.).

OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE

1. Wakacje, urlopy dobiegają końca. Na progu nowego roku szkolnego Kościół apelujemy o dołożenie wszelkich starań, aby uczestnictwo dzieci w katechezie było od samego początku pełne świadomego zaangażowania. Wzrost wiary i wrażliwość na prawo Boże nie dokonują się okazjonalnie, ale przez systematyczne słuchanie i rozważanie słowa Bożego na katechezie i podczas niedzielnej Eucharystii, która stanowi osobiste spotkanie z Panem na łamaniu chleba.
2. Przy tej okazji przypominam rodzicom, że edukacja szkolna i katechetyczna powinna być przedmiotem ich szczególnej troski. Rodzina jest pierwszym miejscem, w którym dzieci zdobywają wychowanie także religijne. Szkoła, katecheza i Kościół nigdy nie zastąpią rodziców. Podczas sakramentalnego ślubowania małżonkowie zobowiązywali się do katolickiego wychowania potomstwa. W najbliższych dniach będziemy modlić się o to, aby wszyscy rodzice temu podołali.
3. We wtorek, 29 sierpnia, w liturgii wspominamy Męczeństwo św. Jana Chrzciciela. Jest to drugie wspomnienie w kalendarzu liturgicznym tego świętego po czerwcowej uroczystości jego narodzenia (24 VI). Za swoją bezkompromisową postawę Jan Chrzciciel, podobnie jak inni prorocy, a później Apostołowie, zapłacił najwyższą cenę. Tego dnia podczas Mszy Świętej będziemy prosić go o ład moralny w naszych rodzinach, wspólnotach i w całym naszym narodzie.
4. Pierwszy piątek miesiąca przypada dokładnie 1 września, będzie to również 78. rocznica wybuchu drugiej wojny światowej. Naszą powinnością jest pamięć o poległych w obronie Ojczyzny w latach 1939-1945 na frontach i w obozach oraz o pomordowanych przez braci po skończonej wojnie w więzieniach politycznych.

W tym tygodniu patronują nam:

• 28 VIII – św. Augustyn (354-430), syn św. Moniki, po nawróceniu został biskupem i wybitnym teologiem; w uznaniu dla jego ciągle aktualnych przemyśleń teologicznych obwołano go doktorem Kościoła (wspomnienie obowiązkowe);
• 1 IX – bł. Bronisława (1204-1259), dziewica, norbertanka pochodzącą z polskiego rodu Odrowążów (wspomnienie obowiązkowe).