Prorocy, chcąc wyrazić miłość mocną i czułą, zazdrosną i miłosierną, Boga ku swojemu ludowi, nie znajdowali bardziej odpowiedniego obrazu nad miłość oblubieńców. W takim aspekcie przedstawiają oni przymierze i przyjaźń, jaką Bóg pragnie nawiązać z Izraelem, oraz dzieło zbawienia, którego chce dokonać na korzyść Jerozolimy. „Jak młodzieniec poślubia dziewicę, tak twój Budowniczy ciebie poślubi, i jak oblubieniec weseli się z oblubienicy, tak Bóg twój tobą się rozraduje” (Iz 62, 5). Nowy Testament podejmuje tę przenośnię w głębszym i konkretnym znaczeniu. Syn Boży, stając się człowiekiem, poślubia naturę ludzką jednocząc się z nią w sposób osobowy i nierozerwalny. Oto dlaczego Jezus, mówiąc często o królestwie niebieskim, przyrównuje je do uczty weselnej, a wezwanie do przyjścia — do zaproszenia na gody. To są Jego gody weselne z naturą ludzką obchodzone w chwili wcielenia, a dopełnione następnie na krzyżu. W tym kontekście, pierwszy cud Jezusa dokonany podczas godów weselnych przypomina niewysłowioną rzeczywistość obcowania w miłości, zażyłości, zjednoczeniu, jakie Syn Boży, stawszy się człowiekiem, przyszedł nawiązać z ludźmi. Nie tylko Izrael czy Jerozolima, lecz cała ludzkość została wezwana do zjednoczenia, do zaślubin ze swoim Bogiem. Cenę tego wezwania Jezus zapłaci na krzyżu, w godzinie naznaczonej przez Ojca. W Kanie, dokąd Jezus udał się z uczniami i Matką, godzina jeszcze nie nadeszła. Jednak za przyczyną Maryi Pan przyspiesza ją jako „znak” zapowiadający zbawienie, odkupienie. Woda zmienia się cudownie w najlepsze wino, aby niejako zapowiedzieć głęboką przemianę, jakiej śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa dokonają w ludziach. Dzięki obfitej łasce, tam gdzie przedtem obfitował grzech, Pan przemieni niesmaczną i zimną wodę egoizmu ludzkiego w mocne i prawdziwe wino miłości. A to wszystko dzieje się dlatego, że człowiek — każdy człowiek — jest wezwany do uczestnictwa w godach weselnych Słowa z naturą ludzką, a więc do radowania się Jego miłością i zażyłością zaślubin. Obecność i wstawiennictwo Maryi na godach weselnych w Kanie są wielką podnietą do ufności. Człowiek czuje się niegodnym zjednoczenia z Chrystusem, lecz jeśli powierza się Matce, Ona sama przygotuje go i prowadzi do Niego, przyspieszając godzinę.

Ogłoszenia Duszpasterskie

1. Najświętsza Ofiara Chrystusa, której pamiątkę sprawowaliśmy, zjednoczyła nas wokół ołtarza. W Tygodniu Powszechnej Modlitwy o Jedność Chrześcijan prosimy dobrego Boga, aby wszyscy wyznawcy Chrystusa stanowili „jedno serce i jednego ducha”, dając w ten sposób czytelne świadectwo wobec świata.
2. W Panamie trwają Światowe Dni Młodzieży. Zapraszamy do śledzenia relacji ze spotkania papieża z młodzieżą oraz do modlitwy w intencji papieża i młodych całego świata.
3. Dobiegają końca tegoroczne odwiedziny duszpasterskie rodzin naszej parafii. Serdecznie dziękuję za chwile wspólnej modlitwy, budujące świadectwo wiary oraz serdeczne przyjęcie.
4. W poniedziałek obchodzimy Dzień Babci, a we wtorek Dzień Dziadka. Wszystkim składamy najserdeczniejsze życzenie i zapraszamy do szczególnej modlitwy za bliskich naszym sercom babcie i dziadków.
5. Solenizantów i jubilatów tygodnia polecamy opiece świętych patronów i otaczamy serdeczną modlitwą.

W tym tygodniu patronują nam:

• 21 I – św. Agnieszka (291-304), dziewica, męczennica, patronuje zaręczonym, ofiarom gwałtu.
• 24 I – św. Franciszek Salezy (1567-1622), biskup Genewy w Szwajcarii, gorliwy misjonarz zabiegający o nawrócenie protestantów, propagator życia duchowego wśród świeckich, ogłoszony Doktorem Kościoła i patronem dziennikarzy.
• 25 I – św. Paweł Apostoł (I w.), nawrócony prześladowca pierwszych chrześcijan, gorliwy głosiciel Ewangelii wśród pogan.
• 26 I – święci Tymoteusz i Tytus (I w.), towarzysze wypraw misyjnych św. Pawła Apostoła, a następnie biskupi i męczennicy za wiarę.

Modlitwa za zmarłego

W minionym tygodniu z naszej wspólnoty odszedł do wieczności Philip Stanley Demski. Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie, a światłość wiekuista niechaj mu świeci. Niech odpoczywa w pokoju wiecznym. Amen.