Parish Bulletin

12 sierpinia - XIX Niedziela Zwykła

J 6, 41-51:
Żydzi szemrali przeciwko Jezusowi, dlatego że powiedział: "Ja jestem chlebem, który z nieba zstąpił". I mówili: "Czyż to nie jest Jezus, syn Józefa, którego ojca i matkę my znamy? Jakżeż może On teraz mówić: Z nieba zstąpiłem". Jezus rzekł im w odpowiedzi: "Nie szemrajcie między sobą! Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli go nie pociągnie Ojciec, który Mnie posłał; Ja zaś wskrzeszę go w dniu ostatecznym. Napisane jest u Proroków: „Oni wszyscy będą uczniami Boga”. Każdy, kto od Ojca usłyszał i przyjął naukę, przyjdzie do Mnie. Nie znaczy to, aby ktokolwiek widział Ojca; jedynie Ten, który jest od Boga, widział Ojca. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, ma życie wieczne. Ja jestem chlebem życia. Ojcowie wasi jedli mannę na pustyni i pomarli. To jest chleb, który z nieba zstępuje: Kto go je, nie umrze. Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje Ciało, wydane za życie świata".

Jezus, chleb żywy, który zstąpił z nieba, jest ośrodkiem dzisiejszej liturgii słowa skierowanej całkowicie ku Eucharystii. Bardzo stosowny wstęp tworzy pierwsze czytanie (1 Krl 19, 4-9). Oto Eliasz uciekając na pustynię, by uniknąć gniewu królowej Jezabel, znużony siada pod krzakiem janowca i narzeka: „Wielki już czas, o Panie! Odbierz mi życie, bo nie jestem lepszy od moich przodków” (w. 4). Walcząc do ostatka w obronie czci prawdziwego Boga, Prorok stwierdza, że jest równie biednym człowiekiem jak wszyscy inni, i wzywa śmierci. Lecz zaledwie zasnął, słyszy głos: „Wstań, jedz!” (ww. 5,7). Anioł Pański postawił obok niego podpłomyk i dzban z wodą; dzięki jego wezwaniu Eliasz „powstał, zjadł i wypił, a następnie mocą tego pożywienia szedł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, aż do Bożej góry Horeb” (w. 8). Zniechęcenie proroka odzwierciedla przeżycia człowieka, który dokonawszy wielkich przedsięwzięć — nawet apostolskich — a może nawet wierząc, że jest kimś więcej niż inni, w pewnej chwili widzi siebie na ziemi całkowicie pozbawionego sił. Cenne to doświadczenie uświadamia człowieka, jak bardzo sam sobie nie poradzi, i jak bardzo nieustannie potrzebuje Boga. A pokarm boski, który orzeźwia Eliasza udzielając mu siły, by wytrzymał długą drogę aż na świętą górę, jest jasnym symbolem Eucharystii, wiatyku chrześcijanina w jego drodze do wieczności, o czym mówi dzisiejsza ewangelia podejmując temat minionej niedzieli. Żydzi szemrali, ponieważ Jezus oświadczył, że jest chlebem, który zstąpił z nieba. Czyż może chleb przybrać postać człowieka? A ten człowiek — Jezus — czyż nie jest „synem Józefa”, którego ojca i Matkę „wszyscy znają?” (w. 42). Nie mając wiary, nie mogą wznieść się ponad materialne tłumaczenie słów Pana. Z drugiej strony, wiara jest darem: „Nikt nie może przyjść do Mnie — mówi Jezus — jeżeli go nie pociągnie Ojciec, który Mnie posłał” (w. 44). Ojciec pociąga, lecz człowiek powinien pozwolić pociągnąć się i przyjmować pouczenie: „Każdy, kto od Ojca usłyszał i nauczył się, przyjdzie do Mnie” (w. 45). Grzechem Żydów pozostanie uparte odrzucanie słowa Bożego, które doszło do nich przez Chrystusa. Chrystus jest sakramentem Ojca, kto Go odrzuca, nie może iść do Ojca ani nie może osiągnąć życia wiecznego; tylko ten, „kto wierzy, ma życie wieczne” (w. 47), Straszliwy jest ten opór stawiany Zbawicielowi przez Jego współczesnych, którzy przecież tak samo jak uczniowie patrzyli na Jego cuda i słuchali Jego nauki. Chrystus jednak jest również dzisiaj w swoim Kościele, wszyscy ludzie mogą Go znaleźć w Eucharystii; lecz ilu wierzy w tę „tajemnicę wiary”? Nie na próżno Jezus, zanim ją zapowiedział, nalegał tak bardzo na konieczność wiary. U tego, kto wierzy, słowa Pana nie wzbudzają żadnej wątpliwości: „Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata” (w. 51). Żydzi karmieni manną poumierali; Eliasz wzmocniony chlebem przyniesionym przez anioła miał siłę iść na świętą górę, gdzie Pan objawił mu się w tajemniczej teofanii. Chrześcijanin, który pożywa ciało Chrystusa, „żył będzie na wieki” i zostanie dopuszczony do oglądania swojego Boga twarzą w twarz. W ciągu tej drogi prowadzącej do wiecznej wizji nie jest sam, lecz jest ściśle zjednoczony z braćmi i tworzy jedno ciało z tymi, którzy również jak on pożywają Eucharystię, sakrament miłości i jedności. W ten sposób staje się on zdolny „żyć w miłości (Ef 5, 2; II czyt.), naśladując miłość Boga, który go tak umiłował, że dał mu swojego Jednorodzonego, i naśladując miłość Chrystusa, który wydał siebie za niego, aż po śmierć na krzyżu, aż po Eucharystię, w której karmi go swoim ciałem.

Ogłoszenia Duszpasterskie

1. Pan Jezus wyraźnie mówi o sobie: Ja jestem chlebem żywym. Podczas każdej Mszy Świętej odkrywamy na nowo tę prawdę. Nie chodzi tylko o uznanie cudownej obecności Ciała Chrystusa w konsekrowanym chlebie, ale o to, by tym chlebem karmić się na co dzień, bo „kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki”.
2. W środę będziemy obchodzić uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Wniebowzięcie Maryi jest spełnieniem obietnicy Pana Jezusa, Jej Syna, który powiedział: „idę przygotować wam miejsce, a gdy przyjdę powtórnie, zabiorę was do siebie”. Maryja jako pierwsza z ludzi doświadczyła spełnienia tej obietnicy. Świętując uroczystość Jej wniebowzięcia, wyznajemy naszą wiarę, że i my kiedyś dostąpimy takiego wyniesienia z duszą i ciałem w chwale nieba. Uroczystość tę nazywamy także świętem Matki Bożej Zielnej i dlatego błogosławimy dziś zioła i kwiaty, które symbolizują duchową dojrzałość Maryi i bogactwo łask, jakimi Bóg Ją od wieków obdarzył.
3. Także 15 sierpnia wspominamy rocznicę bitwy warszawskiej 1920 roku – „cudu nad Wisłą” – i modlimy się za polskich żołnierzy w dniu ich święta.
4. Maryi wniebowziętej polecamy jubilatów i solenizantów całego tygodnia.

W tym tygodniu patronuja nam:

• 14 VIII – św. Maksymilian Maria Kolbe (1894-1941), polski franciszkanin, apostoł Niepokalanej, męczennik w Auschwitz.
• 17 VIII – św. Jacek - Patron księdza Proboszcza - (ok. 1200-1258), jeden z pierwszych polskich dominikanów, misjonarz na Rusi.

Modlitwa w Obronie Życia

Biuro obrony życia Konferencji Episkopatu Stanów Zjednoczonych zachęca wszystkich katolików, by we wszystkie piątki od 3 sierpnia do 28 września odmówili modlitwę Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo i Chwała Ojcu oraz w miarę możliwości pościli w intencji wysiłków w obronie życia w Stanach.

Godziny Biura Parafialnego w okresie letnim

Prosimy pamiętać, że w letnie miesiące: czerwcu, lipcu i sierpiniu biuro parafialne oprócz środy będzie nieczynne dodatkowo w piątki.

Modlitwa za zmarłych

W minionym tygodniu z naszej wspólnoty odeszli do wieczności Geraldine E. Post i Gregory Nowak. Polećmy ich miłosierdziu Bożemu: Wieczny odpoczynek racz im dać Panie, a światłość wiekuista niechaj im świeci. Niech odpoczywają w pokoju wiecznym. Amen.